Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024

Μετέωρα :Η μοναδική ιστορία της δημιουργίας τπυς-Στο μεταίχμιο ουρανού και γης (video)


Μια ομάδα ασκητών, γύρω στο 1100 μ.Χ., σκαρφαλώνει στους πέτρινους βράχους που σήμερα υψώνονται πάνω από την Καλαμπάκα, σε απόσταση 20 χιλιο
μέτρων από τα Τρίκαλα, στα σημερινά Μετέωρα.

Το μοναδικό επιβλητικό γεωλογικό φαινόμενο, που φτάνει σε ύψος τα 400 μέτρα, θα αποτελέσει στο πέρασμα των αιώνων τα Μετέωρα ή αλλιώς το κατάλληλο «σπίτι» για τους ασκητές που αναζητούν μέσω της προσευχής και της νηστεία την ψυχική πληρότητα και τη λύτρωση.


Για πολλά χρόνια θα κατοικούν μέσα στις οναστικό κοινόβιο με κανόνες στο πρότυπο των μονών του Αγίου Όρους.

Πώς δημιουργήθηκανσπηλιές και τις κουφάλες των βράχων που είναι γεμάτοι από απολιθωμένα όστρακα. Μόλις τον 14ο αιώνα, ο Όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης θα συγκροτήσει
μαζί με τον όσιο Ίωάσαφ,  την πρώτη κοινοβιακή μονή του πέτρινου δάσους, κατά τα αγιορείτικα πρότυπα προς τιμή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και της Θεοτόκου.




Σύμφωνα με τη θεωρία του Γερμανού γεωλόγου Φίλιπσον, που επισκέφτηκε την Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα, η δημιουργία αυτών των τεράστιων ογκολίθων οφείλεται σ΄ ένα δελτοειδή κώνο από ποταμίσιους ογκόλιθους και ασβεστολιθικά πετρώματα που για εκατομμύρια χρόνια χύνονταν σε θαλάσσια έκταση που κάλυπτε τότε τη Θεσσαλία.


Οι γεωλογικές μεταβολές των αιώνων ανύψωσαν και αποσφήνωσαν το τμήμα αυτό, όταν αποτραβήχτηκαν τα νερά στο Αιγαίο. Έτσι, αργότερα κατά την τριτογενή περίοδο που διαμορφώθηκαν οι αλπικές πτυχώσεις της οροσειράς της Πίνδου, αποκόπηκε αυτός ο κώνος από τη συμπαγή μορφή του δημιουργώντας επιμέρους μικρότερους, αυτοί που υφίστανται σήμερα, και ανάμεσά τους τη κοιλάδα του Πηνειού ποταμού. Λέγεται ότι στις κορυφές τους έχουν βρεθεί απολιθωμένα όστρακοειδή.

Η δημιουργία των Μοναστηριών

Τα Μετέωρα, που πήραν το όνομά τους από τον Όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη της Μονής του Μεγάλου Μετεώρου, αριθμούν σήμερα περισσότερους από χίλιους βράχους. Έως το 1500 μ.Χ. είχαν δημιουργηθεί 24 μοναστήρια, έπειτα από σκληρή εργασία των μοναχών μέρα και νύχτα. Μέσα μεταφοράς των υλικών κατασκευής σε αυτά ήταν οι πανύψηλες ξύλινες και ιδιαίτερα επικίνδυνες σκάλες αλλά και δίχτυα, που τα σήκωναν ειδικοί μηχανισμοί που είχαν στηθεί πάνω στους βράχους.


Με το πέρασμα όμως του χρόνου, τα περισσότερα από αυτά ερημώθηκαν και καταστράφηκαν. Η παρακμή του Μετεωρίτικου μοναχισμού άρχισε τον 18ο αιώνα και είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του αριθμού όχι μόνο των Μονών αλλά και των Μοναχών.

Προσπάθειες συντήρησης



Το 1960 ξεκίνησε προσπάθεια αναστήλωσης και συντήρησης των μνημείων, με τη συνεργασία της πολιτείας αλλά και την φροντίδα των ίδιων των μοναχών που απέμειναν. Μέχρι σήμερα, οι μοναχοί και οι μοναχές με σκληρή δουλειά ακόμη και με δικά τους χρήματα συντηρούν χειρόγραφα, αγιογραφίες, φορητές εικόνες, χρυσοκέντητα και ξυλόγλυπτα αντικείμενα, σκεύη και ιερά κειμήλια μεγάλης ιστορικής αξίας.


Μεταξύ των θησαυρών των μονών είναι και πολλά έργα μικροτεχνίας, με χαρακτηριστικότερο το ξυλόγλυπτο τέμπλο στο καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Στεφάνου. Οι παλαιότερες από τις φορητές εικόνες φυλάσσονται σήμερα στα σκευοφυλάκια των μοναστηριών, ενώ ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει Σταυρούς με Τίμιο Ξύλο, αρχιερατικές ράβδους, χρυσοποίκιλτα ιερατικά άμφια, χειρόγραφα, Ευαγγέλια, σκεύη για λειτουργικούς σκοπούς, μολυβδόβουλλα και αργυρές λειψανοθήκες.


Η συμβολή των μοναχών στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι ιδιαίτερα σημαντική, ενώ έμφαση δίνουν και στην προβολή των Αγίων Μετεώρων και του έργου τους στην παγκόσμια κοινότητα με την έκδοση επιστημονικών βιβλίων, λευκωμάτων, βιογραφιών Αγίων και τουριστικών οδηγών.


Τα μοναστήρια που λειτουργούν σήμερα

Από τα 24 μοναστήρια, σήμερα λειτουργούν τα έξι αποτελώντας σχεδόν φυσική συνέχεια των βράχων, πλήρως εναρμονισμένα με το άγριο και εντυπωσιακό τοπίο.

Oι ιερές μονές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά και του Βαρλαάμ είναι αντρικές, ενώ η Ιερά Μονή Ρουσάνου και Αγίου Στεφάνου γυναικείες. Τις τοιχογραφίες στους ναούς των Μετεώρων έχουν φιλοτεχνήσει σπουδαίοι αγιογράφοι της εποχής, όπως ο Θεοφάνης και ο Φράγκος Κατελάνος.




Ορισμένες, όμως, από αυτές έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά. Τα Μετέωρα έχουν χαρακτηριστεί πλέον από τον ΟΗΕ Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Παράλληλα, έχουν αναγνωριστεί και από την UNESCO ως διατηρητέο και προστατευόμενο μνημείο της ανθρωπότητας.

Ενώ, παλαιότερα η ανάβαση γινόταν με τις σκαλωσιές που ήταν στηριγμένες σε δοκάρια σφηνωμένα μέσα στους βράχους και αργότερα με ανεμόσκαλες, σήμερα η πρόσβαση είναι ευκολότερη με τα σκαλιά που λαξεύτηκαν στα βράχια και τα οποία, ωστόσο, δεν παραποιούν την εικόνα του άγριου τοπίου που αφήνει έκθαμβους τους τουρίστες.


Τα Μετέωρα είναι το σημαντικότερο μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα μετά το Άγιο Όρος, αλλά δεν αποτελούν το μόνο αξιοθέατο της περιοχής. Μπορεί κανείς να επισκεφθεί το Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στη Κρανιά Καλαμπάκας, το σπήλαιο της Θεόπετρας στην Καλαμπάκα, τη Μονή Δούσικου στις πλαγιές του Κόζιακα αλλά και την κοιλάδα του Πηνειού, η οποία αποτελεί προστατευόμενο βιότοπο.



Ψηφιακή περιήγηση στα Μετέωρα

Στο πλαίσιο των μαθημάτων της ειδικότητας Θρησκευτικού Τουρισμού και Προσκυνηματικών Περιηγήσεων του Δημόσιου ΙΕΚ Τρικάλων, οι σπουδαστές του τμήματος Θέμελη Γεωργία, Kruchko Aneliya, Λατσάρα Κρυσταλλία, Πανόπουλος Παντελής Παπαστέργιος Κωνσταντίνος και Πελεκούδα Δήμητρα, με την καθοδήγηση της καθηγήτριάς τους κας Τσεκούρα Μαρίας, δημιούργησαν μια ψηφιακή διαδικτυακή περιήγηση των Ιερών Μονών των Μετεώρων καθώς και τα μονοπάτια πρόσβασης στο πέτρινο δάσος, σε συνεργασία με το ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ (ΑΚΕΘ).


Για να δείτε τον Ψηφιακό χάρτη των Μετεώρων ακολουθήστε το παρακάτω Link:

https://www.aketh.gr/meteora-map

ΠΗΓΗ:https://www.dogma.gr/, youtube.com,https://madeintrikala.gr/meteora-monasthria/,

Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2024

Οι σημαντικοί άγνωστοι υγρότοποι της Λάρισας




Συνολικά 88 υγρότοποι έχουν καταγραφεί στη Θεσσαλία και αποτελούν εθνικά και ευρωπαϊκά σημεία αναφοράς υψηλής περιβαλλοντικής, βιολογικής και πολιτιστικής αξίας! Οι υγρότοποι στη Λάρισα χτυπήθηκαν από την καταιγίδα Daniel, ενώ αρκετοί παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό

Οι υγρότοποι στη Λάρισα αποτελούν ένα στολίδι της φύσης που όμως δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, ενώ δέχτηκαν πλήγμα από το καταστροφικό χτύπημα της καταιγίδας Daniel. Σημαντικός και με μεγάλο ενδιαφέρον είναι ο φυσικός πλούτος της Θεσσαλίας, μια περιοχή που συνδυάζει το βουνό και τη θάλασσα, τις ορεινές και ημιορεινές περιοχές με πυκνές δασικές εκτάσεις.


Άγνωστοι στο ευρύ κοινό είναι οι υγρότοποι της περιοχής του νομού Λάρισας, ενώ η συζήτηση για το παρόν και το μέλλον τους, άνοιξε έντονα, κυρίως μετά και το φαινόμενο Daniel, τις καταστροφές που προκάλεσε, αλλά και τις αλλαγές που δημιούργησε στην περιοχή της Θεσσαλίας, σε λίμνες και ποταμούς με κυρίαρχο το ζήτημα της Λίμνης Κάρλα.



Οι υγρότοποι, δημιουργούν ποικίλα μωσαϊκά οικοτόπων και συνιστούν ενδιαιτήματα για πολλά απειλούμενα είδη, ενώ ιδιαίτερα θαυμαστή είναι η πληθώρα υδρόβιων πουλιών που βρίσκουν εκεί χώρους για αναπαραγωγή, φώλιασμα, τροφή και ξεκούραση. Πολλά από τα είδη είναι μεταναστευτικά και προστατεύονται άμεσα ή έμμεσα από Διεθνείς Συμβάσεις (όπως της Βέρνης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης, της Βόννης για τη διατήρηση των αποδημητικών ειδών της άγριας πανίδας) και από την ευρωπαϊκή Οδηγία για τα πτηνά.




Το ΑΠΕ παρουσιάζει τη λίστα με τους σημαντικούς υγρότοπους στην περιοχή του νομού Λάρισας. Βρίσκονται κυρίως στην περιοχή της Ελασσόνας, που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα των τεχνιτών φραγμάτων και αποτελούν ένα ενδιαφέρον φαινόμενο. Κάποιοι από αυτούς στην ευρύτερη περιοχή της Περιφερειακής ενότητας Λάρισας είναι η μικρή Λίμνη Κεφαλόβρυσου που καταλαμβάνει έκταση 94 στρ. και βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από τον ομώνυμο οικισμό του δήμου Ελασσόνας. Η λίμνη δημιουργείται από πηγαία νερά λόγω της ύπαρξης φράγματος. Το βάθος της σε πολλά σημεία φθάνει τα 5 μ. και τα υπερχειλίζοντα νερά της εκβάλλουν στο ρέμα Βούλγαρη. Στη λίμνη συναντά κανείς αργυροτσικνιάδες, κορμοράνους και βουτηχτάρια.

Επίσης, το εσωτερικό έλος Παλιομάνας Ελασσονίτη καταλαμβάνει έκταση περίπου 112 στρ. και σχηματίζεται σε παραπόταμο του ποταμού Ελασσονίτη. Καλύπτεται από καλαμώνα, περιβάλλεται από ιτιές και λεύκες και εντάσσεται στο Δίκτυο Natura 2000 ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας σύμφωνα με την ευρωπαϊκή Οδηγία για τα πτηνά.


Στην περιοχή της Καρυάς, οι υγρότοποι καταλαμβάνουν έκταση περίπου 141 στρ. και βρίσκονται στις παρυφές του Ολύμπου, νοτιοανατολικά του οικισμού της Καρυάς του Δήμου Ελασσόνας, στην Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας. Δημιουργήθηκαν από χωμάτινα φράγματα κατά μήκος της ροής ρέματος, το οποίο εκβάλλει στο ρέμα Συκαμινιάς.
Στην περιοχή της Μηλιάς, καταλαμβάνουν συνολική έκταση περίπου 176 στρ. και βρίσκονται μεταξύ των οικισμών Μηλιά και Φαρμάκη του δήμου Ελασσόνας.
Στο Πυθίο, οι υγρότοποι καταλαμβάνουν συνολικά έκταση περίπου 148 στρ. και βρίσκονται δυτικά του ομώνυμου οικισμού στην Ελλασόνα. Δημιουργήθηκαν από χωμάτινα φράγματα σε ρέματα της λοφώδους, ημιορεινής περιοχής.


Παράλληλα, μια άγνωστη λίμνη βορειοανατολικά της πόλης του Τυρνάβου (Μάτι) αποτελεί σήμερα μια ιδιαίτερη λίμνη της Θεσσαλίας και παρά τη μικρή της έκταση αποτελεί τον πυρήνα ενός οικοσυστήματος με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.


Σημαντικός υδροβιότοπος με πλούσια ιχθυοπανίδα, πάνω από 200 είδη πουλιών, ενδημικά και αποδημητικά, είναι το Δέλτα του Πηνειού μεταξύ του Ολύμπου, του Κισσάβου και των Τεμπών. Το Δέλτα του Πηνειού αποτελεί έναν υγρότοπο πολύ σημαντικό στη διαφύλαξη της βιοποικιλότητας και της οικολογικής ισορροπίας και έχει χαρακτηριστεί ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους. Καταλαμβάνει έκταση περίπου 8.585 στρ. και βρίσκεται στον Δήμο Τεμπών, στην Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας. Πρόκειται για το εκτεταμένο δελταϊκό σύστημα του μεγαλύτερου ποταμού της Θεσσαλίας.



Η ιχθυοπανίδα του Δέλτα είναι επίσης πλούσια, καθώς περιλαμβάνει είδη που ζουν αποκλειστικά σε γλυκό νερό, μεταξύ των οποίων και ενδημικά του Πηνειού όπως το σίρκο της Θεσσαλίας ο θεσσαλογωβιός, είδη που μπορούν να ζήσουν σε διάφοραεπίπεδα αλατότητας , καθώς και είδη που ανεβαίνουν στους ποταμούς για να αναπαραχθούν. Στην περιοχή του Δέλτα διαβιούν επίσης, αρκετά είδη ερπετών, αμφιβίων και θηλαστικών, μεταξύ των οποίων ορισμένα σπάνια και προστατευόμενα όπως η βίδρα.



Όπως αναφέρεται σε μελέτη της Περιφέρειας Θεσσαλίας σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων- Υγροτόπων (ΕΚΒΥ) ορισμένοι από τους υγροτόπους της Θεσσαλίας περιλαμβάνονται σε προστατευόμενες περιοχές (26 από τους 91), όπως οι μεγάλες τεχνητές λίμνες Ταυρωπού, Κάρλα και Παναγιώτικου, το δέλτα Πηνειού, τα παράκτια έλη του Όρμου Σούρπης και της Λειχούρας, τα εσωτερικά έλη της Μεταμόρφωσης και της Παλιομάνας Ελασσονίτη, καθώς και κάποιοι μικροί υγρότοποι, όπως η Δρακολίμνη Βερλίγκα, οι λίμνες Ζερέλια, αλλά και τεχνητά λιμνία όπως Φλαμπουρεσίου, Καβακιά και Καρυάς τα οποία εντάσσονται, είτε σε Καταφύγια Άγριας Ζωής, είτε σε Ζώνες Ειδικής Προστασίας για τα πτηνά.





ΠΗΓH: ΑΠΕ

ΠΗΓΗ:https://ecozen.gr/,https://el-gr.facebook.com/, https://dasarxeio.com/,https://tirnavospress.gr/,https://magnesianews.gr/,https://www.naftikachronika.
gr/, youtube.com,

Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024

ΟΡΟΣ ΒΕΡΜΙΟ ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑ-ΤΣΑΝΑΚΗΣ-ΧΑΜΙΤΗΣ





ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το Βέρμιο είναι οροσειρά της Μακεδονίας. Καταλαμβάνει τμήμα του Ν. Ημαθίας, του Ν. Κοζάνης και του Ν. Πέλλας. Στις παρυφές του βρίσκονται οι πόλεις Βέροια και Νάουσα. Είναι κατάφυτο με καστανιές , πιο ψηλά με δρυς και οξιές και λίγο πριν την αλπική ζώνη με έλατα. Η ψηλότερη κορυφή είναι ο Χαμίτης με 2.062μ. υψόμετρο και βρίσκεται κοντά στη Νάουσα.

Πρωινό ξεκίνημα από Θεσσαλονίκη με προορισμό το χιονοδρομικό κέντρο 3-5 Πηγάδια. Φτάνουμε περίπου σε μια ώρα και σαράντα λεπτά στο παρκινγκ του χιονοδρομικού, μόνοι μέσα στην αγκαλιά του βουνού με συντρόφια το κελάηδημα των πουλιών και τον ήλιο που φωτίζει σιγά σιγά τις πίστες και την κορυφή Βουλγάρα , όπου βρίσκεται και το τέρμα του κεντρικού λιφτ. Σχεδιάζουμε τη διαδρομή μας και ξεκινάμε.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Απόσταση από Θεσ/νικη 110 km

Ευρωπαϊκός Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης: 112

Πυροσβεστική: 199

ΕΚΑΒ: 166

Δασαρχείο Νάουσας 2332025525

ΕΟΣ Νάουσας 2332028567

www.eosnaoussas.gr

Κυκλική διαδρομή Χιονοδρομικο 3-5 Πηγάδια (1430m) – Κορυφή Βουλγάρα (2005m) – Κορυφή Τσανάκης (2048m) – Κορυφή Χαμίτης (2062m) – Χιονοδρομικο 3-5 Πηγάδια 1o μέρος



Πληροφορίες διαδρομής

Είδος Διαδρομής: Ορεινή πεζοπορία

Μήκος διαδρομής: 10.1 Km

Νερό: Όχι

Διάρκεια: 5,5 h

Σήμανση : Όχι μέχρι τον Χαμίτη. Ναι από τον Χαμίτη μέχρι το χιονοδρομικό

Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε τον ΣΕΠ 2018

Μέλη ομάδας 4 ενήλικες


Ο βασικός μας στόχος είναι η κατάκτηση της ψηλότερης κορυφής του Βερμίου στα 2062μ. Μαζί όμως με την κορυφή , έχουμε σχεδιάσει να πατήσουμε και τις δυο χαμηλότερες κορυφές , Τσανάκη στα 2048μ και Βουλγάρα στα 2005μ . Η διαδρομή ξεκινάει από τη βάση του χιονοδρομικού και έχει δυο κατευθύνσεις . Η μια πηγαίνει στο καταφύγιο του ΕΟΣ Νάουσας , μετά στον Χαμίτη και από εκεί στις δυο επόμενες κορυφές και επιστρέφει από τις πίστες στη βάση του χιονοδρομικού. Η άλλη πηγαίνει αντίθετα. Από τις πίστες, πρώτα στη Βουλγάρα, μετά στις επόμενες κορυφές και επιστρέφει δια μέσου του καταφυγίου του ΕΟΣ Νάουσας πίσω στο χιονοδρομικό. Εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε τη δεύτερη διαδρομή και να ανέβουμε από τις πίστες του χιονοδρομικού.



Κορυφή Βουλγάρα

Αρχίζουμε την πορεία μας , πηγαίνοντας προς το κεντρικό διθέσιο λιφτ, το προσπερνάμε και φτάνουμε στην αρχή της πίστας “ Φίλιππος” την όποια αρχίζουμε να ανεβαίνουμε .Η κατεύθυνση μας είναι νότια και σιγά σιγά κερδίζουμε ύψος πεζοπορώντας στη μέση της πίστας που μοιάζει με χορταρένιο δρόμο , ενώ δεξιά και αριστερά οι ψηλές οξιές δημιουργούν ένα καταπράσινο και δροσερό τείχος που οριοθετεί τη διαδρομή.





Συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε με μέτρια κλίση , μέσα στο κέντρο της πίστας , ενώ η ευχάριστη σκιά των δένδρων μας έχει αφήσει εδώ και κάμποση ώρα , μιας και ο ήλιος έχει ανέβει πλέον αρκετά. Έχουμε διανύσει περίπου 1 km και η κλίση ξαφνικά γίνεται μεγάλη και έτσι τραβερσάρουμε δυτικά , σε μια μικρή διαδρομή που ενώνει την πίστα “Φίλιππος” που βρισκόμαστε με την πίστα “Αριστοτέλης» . Στο τέλος της τραβέρσας στρίβουμε ξανά νότια και περπατάμε στις παρυφές του δάσους εκμεταλλευόμενοι τη σκιά από τα έλατα και τις βελανιδιές. Συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε με αρκετά μεγάλη κλίση πλέον, έχοντας στα δεξιά μας την πίστα και οδεύουμε για την πρώτη μας κορυφή. Ανεβαίνουμε τα τελευταία κοπιαστικά μέτρα και βρισκόμαστε στον πρώτο μας στόχο, στη κορυφή Βουλγάρα (2005μ) εκεί που σταματάει και ο διθέσιος αναβατήρας και βρίσκεται το δεύτερο και μικρότερο σαλέ του χιονοδρομικού.



Πρώτη στάση για ξεκούραση και μαζί οι απαραίτητες φωτογραφίες. Θαυμάζουμε για λίγο τη δασωμένη πλαγιά του βουνού με τις χορταριασμένες πίστες να διαγράφονται μπροστά μας και τα γεράκια που πετούν πάνω από τα κεφάλια μας .

Αυτό το οροπέδιο πρέπει να διασχίσουμε μέχρι την άλλη άκρη του, για να φτάσουμε στον Χαμίτη , την ψηλότερη κορυφή του βουνού. Στο δρόμο μας όμως βρίσκεται και η κορυφή Τσανάκης. Συνεχίζουμε τη πορεία μας στο δασικό δρόμο για 15 λεπτά ακόμα, διασταυρωνόμαστε με ένα άλλο δασικό δρόμο, περνάμε απέναντι και μπαίνουμε στο οροπέδιο , χωρίς να ακολουθούμε κάποιο μονοπάτι, γιατί δεν υπάρχει. Προχωράμε συνεχώς δυτικά, σε ομαλό και ξεκούραστο πεδίο που διακόπτεται από μικρούς και μεγάλους βραχώδεις σχηματισμούς , που όμως πολύ εύκολα μπορείς να τους παρακάμψεις . Η διαδρομή μας είναι ευχάριστη , με τον καιρό σύμμαχο , αφού μας συντροφεύει μια ελαφριά συννεφιά που μας προστατεύει από τον ήλιο και τη ζέστη. Μετά από περίπου 40 λεπτά πεζοπορία, διακρίνουμε στο βάθος την κορυφή Τσανάκης .

Είναι ένας ομαλός λόφος με ένα εκκλησάκι στην κορυφή του , που είναι και το χαρακτηριστικό γνώρισμα . Φτάνουμε στην δεύτερη ψηλότερη κορυφή του βουνού, στα 2048μ, σε μια ώρα περίπου. Θαυμάζουμε την θέα και ξεκουραζόμαστε για λίγο για να συνεχίσουμε προς την τρίτη κορυφή.

Κορυφή Τσανάκης





Ξεκινάμε ξανά με κατεύθυνση δυτικά . Περνάμε το άσχημο κτίριο των κεραιών τηλεπικοινωνίας συνεχίζοντας πάνω στο χωματόδρομο που υπάρχει για να εξυπηρετεί το μικρό πάνω σαλέ. Το τοπίο πλέον έχει αλλάξει . Μπροστά μας ανοίγεται ένα μεγάλο οροπέδιο με διάσπαρτα λοφάκια και αλπικά λιβάδια με χαμηλή βλάστηση από γρασίδι και θάμνους .

Κορυφή Χαμίτης

Η πορεία μας δεν αλλάζει και συνεχίζει να ακολουθεί τη δύση. Μονοπάτι, δεν υπάρχει , από τότε που αφήσαμε το χωματόδρομο μετά την Βουλγάρα, αλλά το σχετικά ομαλό πεδίο δεν παρουσιάζει δυσκολία προσανατολισμού . Ακόμα και ο όχι τόσο έμπειρος ορειβάτης , με τη χρήση της πυξίδας , μπορεί κρατώντας σταθερά δυτική κατεύθυνση (σύμφωνα πάντα με τη διαδρομή που περιγράφουμε) να ανέβει και στις τρεις ψηλότερες κορυφές του βουνού. Τα σύννεφα συνεχίζουν να μας προσφέρουν τον ίσκιο τους και εμείς περπατάμε ανάμεσα στη χαμηλή βλάστηση.



Το τοπίο είναι υπέροχο, με τις σκιές από τους βράχους να δημιουργούν περίεργες μορφές και σχήματα. Μικροί λόφοι και κοιλάδες είναι διάσπαρτες παντού, χωρίς όμως να κουράζουν στο περπάτημα αφού οι κλίσεις είναι πολύ απαλές. Ο αέρας που φυσάει δροσερός, αποτελεί άλλο ένα συν στην ανάβαση μας . Πεζοπορούμε για μια περίπου ώρα ακόμα , μέχρι που βλέπουμε μπροστά μας ένα μεγάλο σχηματισμό βράχων που ξεχωρίζει σε μέγεθος από τους υπόλοιπους τριγύρω. Είναι περίπου 8 μέτρα ύψος με περίμετρο γύρω στα 40 μέτρα . Στην δυτική του πλευρά υπάρχει μια καλαίσθητη ξύλινη πινακίδα που γράφει “ Χαμίτης 2062 μ “. Φτάσαμε λοιπόν και σκαρφαλώνουμε τα τελευταία 8 μέτρα, από την νότια πλευρά που είναι και η πιο εύκολα προσβάσιμη.


Η θέα αποζημιώνει την όλη προσπάθεια μας. Από τη μια μεριά το οροπέδιο της Κοζάνης και πιο δίπλα τα Πιέρια και η λίμνη του Πολύφυτου από την άλλη ο κάμπος της Νάουσας, η Βεγορίτιδα και το Καιμακτσαλάν και στο βάθος ο Όλυμπος . Ο ουρανός και το βουνό γίνονται ένα και ο μόνος ήχος είναι ο άνεμος που έχει αρχίσει να δυναμώνει. Ξεκούραση , φωτογραφίες και εμπρός για το δρόμο της επιστροφής.

Καταφύγιο ΕΟΣ και επιστροφή



Κατεβαίνουμε από την κορυφή και γυρίζουμε Β ΒΑ για να βρούμε το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στο καταφύγιο του ΕΟΣ Νάουσας και από εκεί πίσω στην αφετηρία μας. Το σκηνικό από την βόρεια πλευρά της κορυφής , εντελώς διαφορετικό από τα αλπικά λιβάδια της νότιας πλευράς . Μεγάλοι βράχοι διάσπαρτοι σε διάφορα μεγέθη , σχεδόν παντού , φυτρώνουν σαν πέτρινα φυτά ανάμεσα στο γρασίδι. Ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια που οριοθετούν το μονοπάτι που μας κατεβάζει σιγά σιγά σε χαμηλότερο υψόμετρο. Κατεβαίνοντας, αρχίζει να αλλάζει και το τοπίο και τα πρώτα διάσπαρτα δένδρα κάνουν την εμφάνιση τους. Τώρα περπατάμε ανάμεσα σε πουρνάρια και γκορτσιές ενώ στις παρυφές της πλαγιάς, συστάδες από έλατα δημιουργούν όμορφα δασάκια .



Η σήμανση είναι υποδειγματική και εμείς συνεχίζουμε να κατεβαίνουμε με μέτρια κλίση και σε κάποια σημεία αρκετή. Περνάμε από μικρές χαράδρες και ανεβαίνουμε σε μικρές ράχες , από όπου μπορεί να δει κανείς το καταφύγιο στο βάθος . Μετά από μια ώρα περίπου φτάνουμε στο όμορφο πέτρινο κτίριο του καταφυγίου του ΕΟΣ Νάουσας .

Το καταφύγιο είναι κλειστό και έτσι καθόμαστε στα σκαλοπάτια του και στα ξύλινα παγκάκια που υπάρχουν στην αυλή του. Σιωπηλοί, απολαμβάνουμε το όμορφο απομεσήμερο , χαζεύοντας δυο αετούς που πετούν στον ουρανό. Μετά την απαραίτητη στάση για ξεκούραση , ώρα για ανασύνταξη .




Κατηφορίζουμε στη μικρή ράχη μπροστά από το καταφύγιο για να φτάσουμε στο δασικό δρόμο που βλέπουμε μπροστά μας. Βγαίνουμε γρήγορα στο δρόμο, έχοντας αφήσει πίσω μας το γυμνό αλπικό τοπίο και περπατάμε ελεύθερα, ενώ δεξιά και αριστερά μας, το δάσος γίνεται όλο και πιο πυκνό.


Παραμένουμε στο δρόμο για 1000μ. περίπου και φτάνουμε σε ένα σταυροδρόμι . Στρίβουμε δεξιά , ανατολικά , ακολουθώντας τη σήμανση της ταμπέλας που γράφει “ Αδιέξοδος δρόμος , Μπαλκόνι “ και σε λίγο μπαίνουμε στο δάσος. Ένα υπέροχο δάσος από οξιές και βελανιδιές , με πανύψηλα δένδρα. Ο δασικός δρόμος στενεύει και σιγά σιγά γίνεται μονοπάτι που ακολουθεί ΒΑ πορεία . Ένα καλογραμμένο και πλατύ μονοπάτι με πολύ καλή σήμανση. Είναι αρχές φθινοπώρου, αλλά τα σημάδια του δεν έχουν φανεί ακόμα στα δένδρα, που είναι καταπράσινα και γεμάτα ζωή. Κατηφορίζουμε ανάμεσα στις οξιές , συντροφιά με το τρίξιμο από τα βήματα μας, στα πεσμένα φύλλα και τα σπασμένα κλαδιά , το βούισμα των ζουζουνιών και το κελάιδισμα των πουλιών. Η φύση συνεχίζει να δουλεύει εντατικά και να προετοιμάζεται για το χειμώνα που έρχεται.


Σε μια ώρα και κάτι, φτάνουμε στο τέρμα του μονοπατιού και βγαίνουμε στη πίστα “Παράδεισος” του χιονοδρομικού . Από εκεί στρίβουμε αριστερά και φθάνουμε πίσω, στην αρχή της κυκλικής μας διαδρομής , σε ελάχιστο χρόνο.

ΠΗΓΕΣ:https://theursaminor.eu/, youtube.com,https://35pigadia.com/,https://www.naturagraeca.com/
https://ncclub.gr/,https://www.e-naousa.gr/

Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2024

Παγγαίο Όρος : Όταν πέρασε ο Ηρακλής -Παγγαίο Όρος : Διάσχιση κορυφών (video)



 Το Παγγαίο όρος είναι μεγάλος ορεινός όγκος της Ελλάδας που εκτείνεται στους νομούς Καβάλας και Σερρών. Στο βουνό και στις γύρω από αυτό περιοχές υπάρχουν πολλές και μεγάλες πηγές, καθώς και ρέματα που τροφοδοτούνται από το βουνό. Η υψηλότερη κορυφή του είναι το "Μάτι" με υψόμετρο 1.956 μέτρα. Τα δασαρχεία Καβάλας και Σερρών είναι υπεύθυνα για την προστασία του βουνού.

 


Κατά την Ελληνική μυθολογία το όρος αρχικά ονομαζόταν Καρμάνιον, για να ονομαστεί μετέπειτα Παγγαίον από τον Παγγαίο, γιο του θεοΆρη και της Κριτοβούλης, ο οποίος, μη μπορώντας να αντέξει τις τύψεις του για την αιμομιξία που άθελά του διέπραξε με την θυγατέρα του, αυτοκτόνησε πάνω στο όρος αυτό.


Το Παγγαίο όρος αναφέρεται συχνά από τις αρχαίες ελληνικές και λατινικές πηγές και ήταν ιδιαίτερα φημισμένο για τα αργυρωρυχεία και χρυσωρυχεία του, καθώς και για τη ναυπηγήσιμη ξυλεία που παρείχαν τα δάση του. Ακόμη περίφημα ήταν τα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα που φύονταν σε αυτό.

Ο
 Αισχύλος στην τραγωδία Πέρσαι αναφέρει το όρος Παγγαίο στην περιγραφή της πορείας που ακολούθησαν οι ηττημένοι Πέρσες:

«ἔς τε Μακεδόνων χώραν ἀφικόμεσθ᾽, ἐπ᾽ Ἀξιοῦ πόρον, Βόλβης θ᾽ ἕλειον δόνακα, Πάγγαιόν τ᾽ ὄρος» («φτάσαμε στη Μακεδονία, στον Αξιό, και στους βάλτους και τις καλαμιές της Βόλβης και στο Παγγαίο όρος»).


Στην κορυφή του Παγγαίου όρους βρισκόταν το φημισμένο ιερό του Διονύσου, το οποίο είχαν υπό τον έλεγχό τους οι Σάτρες. Στο μαντείο υπήρχε μια γυναίκα ως "προμάντιδα", δηλαδή σαν Πυθία. Επίσης είχε έμπειρους ιερείς, τους «προφήτες», προερχόμενους από το πολεμικό φύλο των μαχαιροφόρων Βησσών της Ροδόπης, οι οποίοι μετέφεραν στους πιστούς τους χρησμούς που ο Βάκχος ενέπνεε στην προμάντιδα.


Ηρακλής και Συλέας

Από τους μυθικούς χρόνους ο ρόλος της περιοχής του Νομού Σερρών ήταν ενεργός.

Διάσημος ήταν στο Νομό Σερρών κατά την εποχή αυτή ο Συλέας, βασιλιάς που ζούσε στην περιοχή του Παγγαίου. Θεωρείται ότι η περιοχή της Νέας Ζίχνης αντιστοιχεί στο Αρχαίο βασίλειο του Συλέα, ο οποίος υποχρέωνε τους διαβάτες να δουλεύουν στους αμπελώνες του.


Σ' ένα σατυρικό δράμα ο Ευριπίδης σε μια παραλλαγή του ίδιου μύθου, παρουσιάζει τον Ηρακλή να έχει πουληθεί ως δούλος στο Συλέα. Τότε εκείνος έστειλε τον ήρωα στους αμπελώνες του, αλλά ο Ηρακλής κατέστρεψε όλα τα κτήματα, τα φορτώθηκε στους ώμους του και τα μετέφερε στα ανάκτορα του Συλέα.




Εκεί σκότωσε τον καλύτερο ταύρο, άνοιξε το καλύτερο βαρέλι με κρασί, κατασκεύασε ένα τραπέζι στις πύλες των ανακτόρων και στη συνέχεια υποχρέωσε το Συλέα να τον σερβίρει με δουλοπρέπεια.


ΠΗΓΕΣ:https://www.kaliterilamia.gr/, 
http://www.wondergreece.gr/,

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2023

Η ορεινή Αλεξανδρούπολη



Ταξιδιωτική περιήγηση στην ορεινή περιοχή της Αλεξανδρούπολης. Η διαδρομή του δάσους και των φαραγγιών, των κρυστάλλινων νερών και του πράσινου, των πουλιών και των ζαρκαδιών, της ιστορίας και των κάστρων, της καλύβας και των μαντριών…



ΠΟΤΑΜΟΣ – ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ
Βόρεια της Αλεξανδρούπολης, στο δρόμο προς τον Άβαντα, προβάλει επιβλητικό ένα βυζαντινό φρούριο, χτισμένο πάνω σε λοφίσκο απέναντι από το σιδηροδρομικό σταθμό του Πόταμου. Σώζει τετράγωνους πύργους και σε ορισμένα σημεία διπλό τείχος. Η οχύρωση ελέγχει ένα στενό πέρασμα, μια χαράδρα του ορεινού όγκου της Ροδόπης, που χρησιμοποιεί η σύγχρονη σιδηροδρομική γραμμή και οδηγεί στην πεδιάδα της Κομοτηνής. Ήταν εκτός της κύριας αρτηρίας της Εγνατίας οδού και είχε στρατιωτική σημασία. Νεότερες απόψεις ταυτίζουν το φρούριο με τη βυζαντινή Περιστεριά, απ’ όπου πέρασαν το 1225 ο Θεόδωρος Κομνηνός, ακολουθώντας το δρόμο από τη Γρατσιανού (σημερινή Γρατινή του Ν.Ροδόπης) για τον Έβρο και οι στρατοί του Ουμούρ και του Ιωάννη Καντακουζηνού το 1345.


Ο λόφος του φρουρίου παρουσιάζει κατοίκηση και στα προϊστορικά χρόνια. Επιφανειακά βρέθηκε νεολιθική κεραμεική (4500-3000 π.Χ.) και χειροποίητη θρακική κεραμεική με αυλακώσεις και εμπιέσεις του 9ου-8ου π.Χ. αι. 
                                               
Συνεχίζοντας στο χωματόδρομο που περνάει μπροστά από τα κάστρα του Πόταμου προς το στενό φυσικό διάδρομο της ορεινής Ροδόπης και μετά από πορεία πέντε χλμ. περίπου δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή, βρίσκεται το περίφημο σπήλαιο των Αγίων Θεοδώρων, στην κορυφή μιας μεγάλης κοιλότητας. 


Το σπήλαιο είναι διαμορφωμένο σε ναΐδριο με την προσθήκη χτιστού τέμπλου και με την τοιχογράφηση των επιφανειών του βράχου, θυμίζοντας τις σπηλαιώδεις εκκλησίες της Καππαδοκίας. Οι τοιχογραφίες του χρονολογούνται σε δύο φάσεις. Η πρώτη ανάγεται στον 11ο αι. και η δεύτερη στο τέλος του 12ου και αρχές του 13ου αι. Η τέχνη τους αντανακλά τη μεγάλη παράδοση της Κωνσταντινούπολης.
ΚΙΡΚΗ



Στην έξοδο της χαράδρας των Αγίων Θεοδώρων βρίσκεται, κλεισμένη από λόφους, η Κίρκη. Ο μικρός οικισμός, γνωστός για τις παραδοσιακές ταβέρνες του και το ωραίο κρασί, πήρε το όνομά του κατά παράφραση της λέξης σαράντα χάνια ή ωραία χάνια (Κιρκ-κα), πιθανώς από ανάλογα πανδοχεία που υπήρχαν εκεί στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, γιατί λειτούργησε ως σταθμός ανεφοδιασμού στο δρόμο προς την Κωνσταντινούπολη. Σε γειτονικό ύψωμα έχει εντοπισθεί υπαίθριο προϊστορικό ιερό των Θρακών με αναληματικό τοίχο ενώ στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής εκτίθεται κινητός βράχος, από την περιοχή του χωριού, με εγχάρακτα σχέδια και λατρευτικές κοιλότητες, που χρονολογείται στο τέλος της Εποχής Χαλκού και στην Πρώιμη Εποχή Σιδήρου




Η Κίρκη όμως είχε την τύχη να διασώσει και το τελευταίο ίσως εργαστήρι βυζαντινής αγιογραφικής παράδοσης στην Ελλάδα. Δείγματα του καλλιτεχνικού του έργου κοσμούν το τέμπλο του κεντρικού ναού του Αγίου Γεωργίου. Οι εικόνες του τέμπλου φιλοτεχνήθηκαν στα 1926-1927 από το μοναχό Κύριλλο (1871-1945), που γεννήθηκε στην Κίρκη και έμαθε την αγιογραφική τέχνη στο Άγιον Όρος. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του δημιούργησε εργαστήριο με κύριο μαθητή το λαϊκό ζωγράφο Πασχάλη Κατσίκα. Δέχτηκαν πολλές παραγγελίες, κυρίως από τη Ρωσία και τη Θράκη.
ΣΥΚΟΡΡΑΧΗ



Η γραφική Συκορράχη (Σύκος-ράχη που κατά τους ντόπιους, σημαίνει μαντριά σε ράχη). Χαρακτηριστικό της περιοχής είναι το άριστο κλίμα, οι καταπράσινες ράχες με διαμορφωμένους χώρους αναψυχής, τα πανέμορφα τοπία, τα πεντακάθαρα νερά και τα ταβερνάκια.

Η Συκορράχη είναι ένα πανέμορφο χωριό με πολύ ζεστούς και φιλικούς ανθρώπους. Βρίσκεται βορειοδυτικά της Αλεξανδρούπολης. Πλούσια δάση, που “παντρεύονται” αρμονικά με τα λίγα αγροτεμάχια, με τα αρώματα του θυμαριού, της ρίγανης και της μέντας, αλλά και το ποταμάκι που κυλάει στο πλάι της διαδρομής, θυμίζουν κάτι από άλλες εποχές.

Το μικρό χωριό κατοικήθηκε το 1922 από οικογένειες Σαρακατσαναίων, Ποντίων και Θρακιωτών. Κύρια ενασχόληση ήταν η κτηνοτροφία που ευνοήθηκε από την ύπαρξη πλούσιων βοσκοτόπων και έδωσε άλλη δυναμική στον όμορφο οικισμό. Η φήμη των γαλακτοκομικών προϊόντων και του καλού κρέατος, ήταν το χαρακτηριστικό του χωριού.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΒΑΝΤΑ ΣΤΗ ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑ



Μετά τα βυζαντινά κάστρα του Πόταμου, ο δρόμος οδηγεί στον Άβαντα. Στο βόρειο άκρο του χωριού, πάνω σε απόκρημνο βράχο και δίπλα στο σημείο που ο δρόμος στενεύει και οι ντόπιοι αποκαλούν “Τέμπη”, βρίσκονται τα υπολείμματα ενός δεύτερου βυζαντινού χωριού.


Μεταξύ του Άβαντα και του επόμενου χωριού, της Αισύμης, υψώνεται ο λόφος Μοναστήρι (Τσεπέλ-Καγιά). Στη δύσβατη κορυφή του αποκαλύφτηκε τειχισμένο υπαίθριο θρακικό ιερό, με διάρκεια ζωής από τα προϊστορικά (9ος – 8ος π.Χ. αι.) μέχρι τα ελληνιστικά και βυζαντινά χρόνια. Ο περίβολός του περικλείει διάφορες λαξευτές κατασκευές, όπως βωμό, λεκάνες, βράχο με παράσταση του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου, σκαμμένους πίθους, ηλιακούς δίσκους και μικρά σκαλοπάτια.


Ακολουθώντας το δρόμο που ανεβαίνει απότομα διαγράφοντας μια μαγευτική διαδρομή, ύστερα από την Αισύμη φτάνει κανείς στην περιοχή της Λεπτοκαρυάς. Εκεί, σε μια πλαγιά με υψόμετρο 650 μέτρων από τη θάλασσα και σε απόσταση τριάντα δύο χλμ. από την Αλεξανδρούπολη, ο Σύλλογος Σαρακατσαναίων Νομού Έβρου έφτιαξε αναπαράσταση εποχιακού σαρακατσάνικου καταυλισμού.



Η αναπαράσταση ενός παραδοσιακού θερινού οικισμού της νομαδικής φυλοομάδας των Σαρακατσάνων αποτελεί παράλληλα ζωντανό μουσείο και χώρο αναψυχής. Προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία στον επισκέπτη να γνωρίσει τον καθημερινό τρόπο ζωής των Σαρακατσάνων, την τεχνική κατασκευής της περίφημης κυκλικής καλύβας από ξύλα και καλάμια, του κονακιού με το σταυρό στην οροφή (κατσούλα), το ορεινό σχολείο και γενικότερα την οργάνωση του κατοικήσιμου χώρου. Κάτω από το λόφο του καταυλισμού απλώνεται το μικρό χωριό της Λεπτοκαρυάς, στο οποίο μένουν λίγες οικογένειες Πομάκων.
ΝΙΨΑ


Στην αγροτική περιφέρεια του χωριού Νίψα, είκοσι χλμ. βορειοανατολικά της Αλεξανδρούπολης και στους πρόποδες του ορεινού όγκου της Ροδόπης εντοπίστηκε πρόσφατα, με επιφανειακή έρευνα, ένα σύνολο προϊστορικών μεγαλιθικών μνημείων της Πρώιμης Εποχής Σιδήρου (1050 – 650 π.Χ.). Ανήκει στην περιοχή του θρακικού φύλου των Κικόνων, γνωστού από τον Όμηρο και τον Ηρόδοτο.

Σε μικρή απόσταση βορειοδυτικά του χωριού, βρέθηκε μια τειχισμένη ακρόπολη πάνω σε λόφο με κεραμεική του 9ου-8ου π.Χ. αι., που έλεγχε τα περάσματα στο εσωτερικό της Ροδόπης. Στο βορειοδυτικό άκρο του περιβόλου επισημάνθηκε λαξευτός τάφος σε ανεξάρτητο βράχο της ίδιας εποχής. Στη θέση “Δρυμός”, ανατολικά της Νίψας, παρατηρήθηκαν λαξευτά σύμβολα του ήλιου (ηλιακοί δίσκοι), βωμός με τρία επίπεδα και κόγχη, ιερός βράχος θυσιών και αρκετές λαξευτές κοιλότητες που αποδίδουν κυρίως αστρικούς σχηματισμούς. Ερμηνεύονται ως υπαίθρια προϊστορικά ιερά των Θράκων, όπου λατρεύονταν ο ήλιος και τα άστρα.

Στην περιοχή γύρω από τον παλιό οικισμό της Νίψας, βορειοδυτικά του σύγχρονου χωριού, αποκαλύφθηκαν λαξευμένες στο βράχο παραστάσεις (βραχογραφίες) με γεωμετρικά και ανθρωπόμορφα σχέδια. Όλα τα μεγαλιθικά μνημεία βρίσκονται σε δασώδη περιοχή, έτσι είναι πιθανό να αποτελούσαν ένα “ιερό άλσος”, σαν αυτό που αναφέρει ο Όμηρος ότι κατοικούσε ο ιερέας των Κικόνων Μάρωνας.


Λίγα χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού βρίσκεται ο Υδροταμιευτήρας του Δήμου Αλεξανδρούπολης και η περιοχή του Δρυμού. Χώρος αναψυχής με αιωνόβια πλατάνια και πεντακάθαρα τρεχούμενα νερά προσφέρουν μοναδικές στιγμές ξεκούρασης στους επισκέπτες.

 Δημοσιεύτηκε 14-08-2018
ΠΗΓΕΣ:https://www.alexpolisonline.com/,https://www.inevros.gr/,
youtube.com,

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2023

Το άδοξο φθινόπωρο-το στοίχημα του Έβρου για την αποτροπή αιολικών πάρκων στα καμένα του




 Το άδοξο φθινόπωρο της Δαδιάς Εικόνες που προκαλούν σφίξιμο στο στομάχι.Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχνάμε γρήγορα, η φύση όμως όχι. Κρανίου τόπος η Δαδιά ενάμιση μήνα μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού. Η πυρκαγιά στη Δαδιά του Έβρου, η μεγαλύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση τέθηκε υπό έλεγχο, αφού επί 17 ημέρες κατέκαψε χιλιάδες στρέμματα δάσους. 

Το ΥΠΕΝ παγώνει την αδειοδότηση Αιολικού Σταθμού σε περιοχή NATURA για τον Μαυρόγυπα στο Δάσος της Δαδιάς, αλλά μόνο για έναν χρόνο. Μετά;. 

Γιώργος Σταυρακίδης.

Μπορεί ο πρωθυπουργός να έχει ισχυριστεί με ύφος χιλίων καρδιναλίων από το βήμα της Βουλής ότι όσοι ισχυρίζονται ότι μπορούν να εγκατασταθούν αιολικά πάρκα σε καμένες εκτάσεις είναι συνωμοσιολόγοι, όμως δεν πέρασε καιρός που η είδηση πως με την «ευχή» του Υπουργείου Περιβάλλοντος θα γίνει αιολικό πάρκο στα καμένα του πολύπαθου Έβρου. Μάλιστα, μετά την αποκάλυψη της Parallaxi μέσω της ανακοίνωσης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας το θέμα πήρε τεράστιες διαστάσεις αναγκάζοντας το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) να “υποχωρήσει” και να αποφασίσει να παγώσει για ένα χρόνο, κάθε οικονομική δραστηριότητα στα καμένα εδάφη του Έβρου και συγκεκριμένα για την αδειοδότηση Αιολικού Σταθμού εντός της καμένης έκτασης σε περιοχή NATURA για τον Μαυρόγυπα στο Δάσος της Δαδιάς.

 Αυτό όμως, όπως διαβάζετε, είναι μόλις για έναν χρόνο. Δηλαδή, το επόμενο φθινόπωρο και μετά από ένα ακόμα καλοκαίρι που κανείς δεν ξέρει, αλλά απεύχεται να ζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις με αυτές που είδαμε στον Έβρο, το ΥΠΕΝ θα επιστρέψει στα σχέδια του για αδειοδότηση Αιολικού Σταθμού (ΑΣΠΗΕ) εντός της καμένης έκτασης και μέσα στην περιοχή NATURA (Ζώνη Ειδικής Προστασίας, ΖΕΠ) GR1110009 «Νότιο Δασικό Σύμπλεγμα Έβρου»! Χωρίς την έγκαιρη και δημόσια παρέμβαση της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας η κοινή γνώμη θα παρέμενε στο σκοτάδι και το έργο θα προχωρούσε κανονικά πάνω από τις στάχτες. Η προβολή του ζητήματος από την Parallaxi έφερε την επόμενη μέρα σειρά τηλεφωνημάτων και πληροφοριών που ζητούσαν να μάθουν περισσότερα για αυτό που επρόκειτο να γίνει στην περιοχή NATURA GR1110009 «Νότιο Δασικό Σύμπλεγμα Έβρου» με ειδική προστασία για τον Μαυρόγυπα. . 

Τι αποκάλυψε η εταιρία όμως σε ανακοίνωσή της; Ότι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας και Θράκης είχε δώσει το πράσινο φως για τη δημιουργία δύο αιολικών πάρκων στις θέσεις Μύτακας 1 και Μύτακας 2, οι οποίες βρίσκονται μέσα σε περιοχή NATURA (σε ζώνη προστασίας ορνιθοπανίδας). Το εξοργιστικότερο όλων ήταν ο χρόνος που αυτή η έγκριση έλαβε χώρα, μόλις στις 20 Σεπτεμβρίου, λίγες μέρες μετά δηλαδή το σβήσιμο της μεγαλύτερης δασικής πυρκαγιάς που καταγράφηκε σε έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την Κομισιόν.

 Ακόμα πιο προκλητική κάνει την απόφαση το γεγονός πως η Αποκεντρωμένη Διοίκηση και το ΥΠΕΝ αγνόησαν πλήρως την τεκμηριωμένη αρνητική γνωμοδότηση του ΟΦΥΠΕΚΑ (Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής) – Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Δέλτα Έβρου και Δαδιάς. Και βέβαια, όπως τονίζει η Ορνιθολογική δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά το τελευταία ειδικά διάστημα γίνεται συστηματικά: Αγνοούνται οι γνωμοδοτήσεις των πιο αρμόδιων φορέων σε μια σειρά περιπτώσεις που καταγράφονται, κάνοντας καθαρό τι σημαίνει για την κυβέρνηση και το σύστημα «διαβούλευση»… 

Η έγκριση της Αποκεντρωμένης “πάτησε” πάνω στη θετική γνωμοδότηση του Περιφερειακού Συμβουλίου Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης η οποία δόθηκε στις 7 Ιουλίου. Είχε προηγηθεί το μεγάλο όχι από τον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ήδη από τον Μάρτιο) το οποίο εν συνεχεία αγνοήθηκε επιδεικτικά, λες και δεν υπήρχε. UnmuteRemaining Time -0:00   Fullscreen Σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης τόνισε ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος σκέφτεται να προχωρήσει στην απαγόρευση εγκατάστασης αιολικών πάρκων, στα πρότυπα ανάλογης απόφασης για τα καμένα της Βόρειας Εύβοιας. Συμπλήρωσε την εξαγγελία αυτή, λέγοντας μάλιστα ότι η σχετική απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης ήταν προγενέστερη των πυρκαγιών… 

Τη σκυτάλη πήρε ο Υπουργός Περιβάλλοντος Θόδωρος Σκυλακάκης ο οποίος, μέσω ανακοίνωσης γνωστοποίησε ότι “αναστέλλεται για μέχρι ένα έτος, η υλοποίηση των έργων και εργασιών, οι οποίες αν και είναι επιτρεπτές επεμβάσεις από τις διατάξεις της δασικής και λοιπής νομοθεσίας, είναι δυνατόν λόγω της φύσης τους να επιφέρουν δυσμενείς συνέπειες στην ευνόητα, πλέον, ευαίσθητη οικολογικά χλωρίδα και πανίδα της εν λόγω περιοχής, έως την ολοκλήρωση σχετικής μελέτης, που θα ανατεθεί άμεσα και θα διερευνήσει στοχευμένα το θέμα αυτό”. Προσοχή, στη φράση-κλειδί΄ “μέχρι ένα έτος”. . 

ΗΟρνιθολογική Εταιρία στην ανακοίνωσή της ήταν ξεκάθαρη. Εκανε λόγο για περιοχή NATURA και επίσης έθιγε το ζήτημα του μεγάλου κινδύνου που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός του Μαυρογύπα χαρακτηρίζοντας την εγκαταστάση του αιολικού πάρκου ως “μεγάλη απειλή” για τα εν λόγω πουλιά. Αποκάλυψε ακόμα ότι οι θετικές γνωμοδοτήσεις για το έργο βασίστηκαν σε διαπίστωση του Γενικού Διευθυντή Περιβαλλοντικής Πολιτικής (ΓΔΠΠ) του ΥΠΕΝ, ο οποίος ανέφερε “ότι το ΥΠΕΝ είναι θετικό με την περιβαλλοντική αδειοδότηση του έργου», χωρίς οποιαδήποτε τεκμηρίωση και αντίκρουση των θέσεων του ΟΦΥΠΕΚΑ!. 

 Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ευτυχώς παρατηρεί και ελέγχει την κατάσταση στην περιοχή. Το θέμα είναι για πόσο θα πρέπει μόνη της να αγωνίζεται για περιπτώσεις που άλλοι είναι αρμόδιοι και πόσο θα αντέχει να κάνει «αντιπολίτευση» στη θέση της αντιπολίτευσης σε έναν τόπο που εξακολουθεί να μην έχει καμία ευαισθησία. Οι επόμενοι μήνες είναι έτσι κι αλλιώς κρίσιμοι για την περιοχή, καθώς έπειτα από τις μεγάλες πυρκαγιές θα πρέπει να επανέλθει ο τόπος στην προηγούμενη κατάσταση του και να υποδεχτεί και πάλι ζωντανούς οργανισμούς που ζούσαν εκεί. Τι θα συμβεί την επόμενη χρονιά, ακόμα κανείς δε ξέρει… 

ΠΗΓΕΣ: https://parallaximag.gr/










ΠΗΓΕΣ: https://parallaximag.gr/, youtube.com